इवली इवली पाठ आणि लटलटणारे पाय
एवढ्या मोठ्या दप्तरातून नेतेस तरी काय?
रोज करतेस वह्या पुस्तक ढीग ढीग गोळा
शिकणे म्हणजे रमणे नव्हे दमणे झाले बाळा !
पंख असून पाखरु चाले घासत घासत पाय
पाठीवरती घेऊन अवघ्या भूगोलाचा भार
एक माणूस भाषा आणि शास्त्रे झाली फार !
तुझ्यापेक्षा जड तुझे ज्ञान होऊन जाय !!
काय म्हणू थट्टा की हा आयुष्याचा दट्टा
नाजूक नाजूक फुलावरती पडतो आहे घट्टा
जगणे मागे रोजीरोटी, वय साखरसाय !!
स्वर- संदीप खरे
संगीत- सलील कुलकर्णी
गीत- संदीप खरे
अल्बम- अग्गोबाई ढग्गोबाई भाग २
No comments:
Post a Comment