फिरायला जाताना तरंगत जावे चांदण्यावर
आणि जमिनीची पापी घ्यावी तसे अलगद टेकवावे पाऊल…
असे अल्लद चालाल तेव्हाच येईल कळून
गच्च गवतगर्दीत आधीच दडलेली असते आपली चाहूल…
फिरायला जाताना असे हळूवार उच्चारावेत शब्द
की ऐकू जायला हवेत ते त्याच्या त्याच्याच वाक्याला!
इतक्या तरल शब्दांआड दड़लात तरच दिसेल
बुटावाचून धावती सिंड्रेला बाराच्या ठोक्याला…
फिरायला जाताना नुसतेच फिरत राहू नये
चंद्राचे तुकडे थोडे थोडे गोळा करत रहावे…
गवतात हिरवा, रात्रीत निळा
असे सारे थोडे थोडे रंग पेरत जावे…
फिरायला जाताना सगळे सगळे जावे
आपण जे जे नाही, ते ते सारे होऊन पहावे
देहासाठी शाल-टोपी आणि मनासाठी-
...तान्ह्या बाळाच्या जावळासारखे एक स्वप्न घ्यावे….!
-संदीप खरे
No comments:
Post a Comment