Saturday, January 23, 2010

तुम्ही म्हणाल तसं

माझ बोलणं, माझ चालणं, माझ हसणं, माझ वागणं
ऊन सावलीच्या परि कधी नकोस हवंसं
तुम्ही म्हणाल तसं, हो हो तुम्ही म्हणाल तसं
हा हा तुम्ही म्हणाल तसं, हो हो तुम्ही म्हणाल तसं

कधी वाटते म्हणावे गीत केवळ आजचे
आणि डोळ्यांच्या तळ्यात दीप सोडावे कालचे
कुणी वाहती तळ्यात, कुणी हळव्या डोळ्यात
दोन्ही कासावीस,हो हो दोन्ही कासावीस
ह्म ह्म तुम्ही म्हणाल तसं,हो तुम्ही म्हणाल तसं

दिसभर आसावलो एका कवडशासाठी
सांज ढळता ढळता ऊन पोचल दाराशी
आता सावलीच्या ओठी येड्या उन्हाची बासरी
गाणं येडपीस, हो हो गाणं येडपीस
हो हो तुम्ही म्हणाल तसं,हो हो तुम्ही म्हणाल तसं

पैलतीर गाठताना आले ध्यानी गेला धीर
पार पोचताच झाला पैलतीर ऐलतीर्
जीव कोणत्या काठचा कुन्या नाहीश्या गावचा
आता म्हणाल तसं, हो हो आता म्हणाल तसं
हो हो तुम्ही म्हणाल तसं,हा हा तुम्ही म्हणाल तसं

स्वर- शैलेश रानडे
संगीत- संदीप खरे
गीत- संदीप खरे
अल्बम-दिवस असे की

स्वर टिपेचा

स्वर टिपेचा आज वेचा ! रे उद्या, फुटणार काचा
जायचे जातील ! पाहू सोहळा ; उरतील त्यांचा

विस्मरुया आज सारे रंग ज्वाळेचा चीतेच्या.
चुंबनाचा रंग प्राशू लाजओल्या रक्तिम्याचा

देहही नव्हता तपस्वी , जीवही नव्हता कलंदर
झोपताना फक्त कुरवाळून घ्याव्या विद्ध टाचा

संगतीला दोन हिरवे हात घेऊन चाललो मी,
थाटण्या संसार ग्रिष्माच्या शिवेवर ; पावसाचा

स्वर- शैलेश रानडे
संगीत- संदीप खरे
गीत- संदीप खरे
अल्बम-दिवस असे की

सरीवर सर..

दूर दूर नभपार डोंगराच्या माथ्यावर
निळे निळे गार गार पावसाचे घरदार
सरीवर सर..

तडातडा गारगार गरागरा फ़िरे वारा
मेघियाच्या ओंजळीत वीज थिजलेला पारा
दूरवर रानभर नाचणारा निळा मोर
मोरपीस मखमल उतू गेले मनभर
सरीवर सर..

थेंब थेंब मोती ओला थरारत्या तनावर
शहार्‍याचे रान आले एका एका पानावर
ओल्या ओल्या मातीतून भिजवेडी मेघधून
फ़िटताना ओले ऊन झाले पुन्हा नवथर
सरीवर सर..

उधळत गात गात पाय पुन्हा परसात
माती मऊ काळी साय हूर हूर पावलात
असे नभ झरताना घरदार भरताना
आले जल गेले जल झाले जल आरपार
सरीवर सर..

अशा पावसात सये व्हावे तुझे येणेजाणे
उमलते ओले रान रान नव्हे मन तुझे
जशी ओली हूर हूर थरारते रानभर
तसे नाव तरारावे माझे तुझ्या मनभर
सरीवर सर..

स्वर- संदीप खरे
संगीत- संदीप खरे
गीत- संदीप खरे
अल्बम-दिवस असे की

सैरभैर झाला सारा

सैरभैर झाला सारा वारा रानोमाळ
अंधारल्या पिंपळाला लागले का खूळ?

दिशा सार्‍या सुन्यासुन्या, कुणी नाही कुणी नाही
पारावर वेडा एक, त्याला सुद्धा कोणी नाही
असायला कोणी नाही, नसायला कोणी नाही
भलेबुरे काहीतरी, बोलायला कुणी नाही
कुणी नाही कुणी नाही कसलीच गाज नाही
पारातल्या पणतीला विझण्याची लाज नाही
तिमीरच्या पायी मग वाजू लगे चाळ

एक एक आला गेला आणि ठेवला पसारा
सुरसूर जोडताना जाहलाच केर सारा
दिस भर खेळायला, मी ग रांधलेली चूल
आता तिमीरत कशी, मीच मला भूल
एक एक श्वास आता तूटनार थोडाथोडा
उद्या इथे पारावर असेल का हाच वेडा
वेडातच रात गेली, वेडात सकाळ

किड्या पाठोपाठ किडे लागे पिंपळाशी रीघ
क्षण पळताच दिन जमे कचर्‍याचा ढीग
कचर्‍याला मोल नाही, कुणी कसे खोल नाही
कसे हात जुळतील, समईत तेल नाही
पिंपळाच्या पानातून तीच जुनी सळसळ
पण पण जपण्याचा तोच जुना जुना चळ
धिसळतो पार सारा,धिसळतो मूळ

स्वर- शैलेश रानडे
संगीत - संदीप खरे
गीत - संदीप खरे
अल्बम-दिवस असे की

मन तळ्यात मळ्यात

मन तळ्यात मळ्यात जाईच्या कळ्यात
मन नाजूकशी मोती माळ तुझ्या नाजुकशा गळ्यात

उरी चाहुलींचे मृगजळ
उरी चाहुलींचे मृगजळ
उरी चाहुलींचे मृगजळ
वाजे पाचोळा उगी कशात

इथे वार्‍याला सांगतो गाणी माझे राणी
इथे वार्‍याला सांगतो गाणी
आणि झुळुक तुझ्या मनात

भिडू लागे रात अंगालागी हो
भिडू लागे रात अंगालागी
तुझ्या नखाची कोर नभात

माझ्या नयनी नक्षत्र तारा
माझ्या नयनी नक्षत्र तारा
माझ्या नयनी नक्षत्र तारा
आणि चांद तुझ्या डोळ्यात

स्वर- शैलेश रानडे
संगीत- संदीप खरे
गीत- संदीप खरे
अल्बम-दिवस असे की

क्षितिजाच्या पार

क्षितिजाच्या पार वेड्‌या संध्येचे घरटे
वेड्‌या संध्येच्या अंगणी रात थरथरते
कुणी जाई दूर तशी मनी हूरहूर
रात ओलावत सूर वात मालवते...

आता बोलायाला कोण संगे चालायाला कोण
कोण टाकेल जीवाचे ओवाळून लिंबलोण
पायरीला ठसे दार खुले छत पिसे
कुण्या उडल्या राव्याचे गीत घर भरते...

आता विझवेल दिवा सांज कापऱ्या हातांनी
आणि आभाळाचे गूज चंद्र सांगेल खुणांनी
पडतील कुणी पुन्हा भरतील डोळे
पुन्हा पुसतील पाणी हात थरथरते...

मनी जागा एक जोगी त्याचे आभाळ फाटके
त्याचा दिशांचा पिंजरा त्याच्या झोळीत चटके
भिजलेली माती त्याचे हललेले मूळ
त्याचे क्षितिजाचे कूळ त्या चालवते...

सांज अबोला अबोला सांज कल्लॊळ कल्लॊळ
सांज जोगीण विरागी सांज साजीरी वेल्हाळ
सांजेवर फूल गंध मौनाचा हवेत
दूर लागले गावात दीप फरफरते

स्वर- शैलेश रानडे
संगीत - संदीप खरे
गीत - संदीप खरे
अल्बम-दिवस असे की

कसे सरतील सये

कसे सरतील सये, माझ्याविना दिस तुझे
सरताना आणि सांग सलतील ना
गुलाबाची फुलं दोन रोज रात्री डोळ्यांवर
मुसुमुसु पाणी सांग भरतील ना, भरतील ना...

पावसाच्या धारा धारा मोजताना दिस सारा
रिते रिते मन तुझे उरे
ओठ वर हसे हसे उरातून वेडेपिसे
खोल खोल कोण आत झुरे
आता जरा अळिमिळी तुझी माझी व्यथा निळी
सोसताना सुखावुन हसशील ना,

कोण तुझ्या सौधातून उभे असे सामसूम
चिडीचुप सुनसान दिवा
आता सांज ढळेलच आणि पुन्हा छळेलच
नभातून गोरा चांदवा
चांदण्यांचे कोटी कण आठवांचे ओले सण
रोज रोज निजपर भरतील ना,

इथे दूरदेशी माझ्या सुन्या खिडकीच्या पाशी
जडेसर काचभर तडा
तूचतूच तुझ्यातुझ्या तुझीतुझी तुझेतुझे
सारासारा तुझा तुझा सडा
पडे माझ्या वाटेतून आणि मग काट्यातून
जातानाही पायभर मखमल ना,

आता नाही बोलायाचे जरा जरा जगायाचे
माळूनिया अबोलीची फुले
देहभर हलू देत विजेवर झुलू देत
तुझ्या माझ्या विरहाचे झुले
जरा घन झुरु दे ना वारा गुदमरु दे ना
तेव्हा नभ धरा सारी भिजवील ना,

स्वर- संदीप खरे
संगीत- संदीप खरे
गीत- संदीप खरे
अल्बम-दिवस असे की

एवढंच ना?

एवढंच ना? एकटे जगू.. एवढंच ना?

आमचं हसं, आमचं रडं, घेऊन समोर एकटेच बघू,
एवढंच ना?

रात्रीला कोण? दुपारला कोण? जन्माला अवघ्या या पुरलंय कोण?
श्वासाला श्वास, क्षणाला क्षण, दिवसाला दिवस जोडत जगू!
एवढंच ना?

अंगणाला कुंपण होतंच कधी, घराला अंगण होतच कधी,
घराचे भास, अंगणाचे भास, कुंपणाचे भासच भोगत जगू,
एवढंच ना?

आलात तर आलात, तुमचेच पाय, गेलात तर गेलात कुणाला काय?
स्वतःचं पाय, स्वतःचं वाट, स्वतःचं सोबत होऊन जगू
एवढंच ना?

मातीचं घर, मातीचं दार, मातीच घर, मातीच दार
मातीचं घर, मातीचं दार, मातीच्या देहाला मातीचे वार
मातीचं खरी, मातीचं बरी, मातीत माती मिसळत जगू
एवढंच ना?

स्वर- संदीप खरे
संगीत- संदीप खरे
गीत- संदीप खरे
अल्बम-दिवस असे की

दिवस असे की

दिवस असे की कोणी माझा नाही अन मी कोणाचा नाही

आकाशाच्या छत्रीखाली भिजतो, आयुष्यावर हसने थुंकून देतो
या हसण्याचे कारण उमगत नाही, या हसणे म्हणवत नाही

प्रश्नांचे हे एकसंधसे तुकडे, त्यावर नाचे मनीचे अबलक घोडे
या घोड्याला लगाम शोधत आहे, परी मजला गवसत नाही

मी तुसडा की मी भगवा बैरागी, मद्यपि वा मी गांजेवाला जोगी
अस्तित्वाला हजार नावे देतो, परी नाव ठेववत नाही

मम म्हणताना आता हसतो थोड़े, मिठुन घेतो वस्तुस्थितीचे डोळे
या जगण्याला स्वप्नांचाही आता, मेघ पालवत नाही

स्वर- शैलेश रानडे
संगीत- संदीप खरे
गीत- संदीप खरे
अल्बम-दिवस असे की

साहेब म्हणतो चेपेन चेपेन

साहेब म्हणतो चेपेन चेपेन,पोलीस म्हणतो चेपेन चेपेन
काळ मोठा वेळ खोटी, जन्मच म्हणतो चेपेन चेपेन

जगणे साले अचके देता नाकापाशी धरतो सूत
दचके खाऊन मेली स्वप्ने त्या स्वप्नाचे झाले भूत
भूत म्हणले झाडाला अस्तित्वांच्या फांद्याना
सुटका नाही दिवस रात्र घरात दारात भेटेल भेटेल

दिवस रोजचा थापा मारत दारावरती देतो थाप
दोरी दोरी म्हणता म्हणता त्या इच्छाचे झाले साप
धरता हाती डसती रे, सोडून देता पळती रे
अरे धरता हाती डसती रे, सोडून देता पळती रे
मन म्हणते पकडीन पकडीन हात म्हणतो सोडेन सोडेन

मी बुधाला मारुन डोळा, भरतो माझा पेलारे
प्याला तोही गेला जो ना प्याला तो ही गेलारे
या जगण्याला फुटता घाम झळकत जातो माझा जाम
अर्थ म्हणतो दारू दारू, शब्द म्हणतो शॅम्पेन शॅम्पेन

पानावरती कितीक मजकूर, शब्द नव्हे ती किटकिट रे
अरे या जगण्याचे झाले आहे पत्त्यावाचून पाकीट रे
हसलो मी जरी रडलो मी, इथेच येउनि पडलो मी
अरे हसलो मी जरी रडलो मी, इथेच येउनि पडलो मी
जन्म बोंबले सांगा सांगा, मृत्यू म्हणतो सांगेन सागेन

स्वर- संदीप खरे, सलील कुलकर्णी
संगीत- संदीप खरे
गीत- संदीप खरे
अल्बम- आयुष्यावर बोलू काही

वेड लागलं...

दिसलीस वार्‍यामध्ये आपुल्याच तोर्‍यामध्ये
निळेभोर नभ तुझ्या काळ्याभोर डोळ्यामध्ये
वेड लागलं...
वेड लागलं मला वेड लागलं मला वेड लागलं

काळ्याभोर डोळियांनी दावियला इंगा
आता रणरण माळावर घालतो मी पिंगा
चंद्राळली लाट वर गगनाला भिडे
रोज राती दारातून कवितांचे सडे माझ्या वेड लागलं...
वेड लागलं मला वेड लागलं मला वेड लागलं
वेड लागलं आता वेड लागलं आता वेड लागलं

हिरव्याशा पदराचे हलताना पान
कोण नभ कोण धरा झाडा नाही भान
जशी काही पाखराला दिसे दूर वीज
तिला म्हणे येना माझ्या घरट्यात नीज आता वेड लागलं...
वेड लागलं मला वेड लागलं मला वेड लागलं
आता वेड लागलं, वेड लागलं, वेड लागलं

पुनवेची रात अशी येताना भरात
घालतो मी हाक आता रिकाम्या घरात
पाहतो मी बोलतो मी चालतो मी असा
वार्‍यावर उमटतो अलगद ठसा आता वेड लागलं...
वेड लागलं मला वेड लागलं मला वेड लागलं
आता वेड लागलं मला वेड लागलं मला वेड लागलं

खुळावले घरदार खुळावला वंश
मीच केले जागोजाग देहावर दंश
उसळली अगं अशी झणाणली काया
जीव असा खुळा त्याला विषाचीच माया आता वेड लागलं...
वेड लागलं मला वेड लागलं मला वेड लागलं
आता वेड लागलं मला वेड लागलं मला वेड लागलं

मला ठावं वेड तुझे विनाशाची हाक
डोळ्यातून दिसू लागे वेडसर झाक
नका लागू नादी सारी उपराटी तर्‍हा
शहाण्याच्या समाधीला शेवटचा चिरा..हां वेड लागलं
वेड लागलं, हां वेड लागलं, वेड लागलं, आता वेड लागलं

स्वर- संदीप खरे
संगीत- संदीप खरे
गीत- संदीप खरे
अल्बम- आयुष्यावर बोलू काही

प्रत्येकाची रात्र

प्रत्येकाची रात्र थोडी आतून आतून वेड़ी
प्रत्येकाच्या, पायामधे एक तरी बेडी
प्रत्येकाची रात्र थोडी आतून आतून वेडी

प्रत्येकाच्या मनातून कुठला तरी राग
प्रत्येकाच्या चंद्रावर कसला तरी डाग
प्रत्येकाच्या, मनातून काहीतरी खोडी
प्रत्येकाची रात्र थोडी आतून आतून वेडी

प्रत्येकाच्या मनामधे स्वप्नातला देश
प्रत्येकाच्या तळव्याला नशिबाची रेष
प्रत्येकाच्या, प्रत्येकाची छाती करी रोज तडजोड़ी
प्रत्येकाची रात्र थोडी आतून आतून वेडी

फिटावित जरातरी जगण्याची देणी
एक तरी ओळ अशी लिहावी शहाणी
प्रत्येकाच्या, पानी कशी रोज खाडाखोडी
प्रत्येकाची रात्र थोडी आतून आतून वेडी

स्वर- संदीप खरे, सलील कुलकर्णी
संगीत- संदीप खरे
गीत- संदीप खरे
अल्बम- आयुष्यावर बोलू काही

Wednesday, January 20, 2010

नसतेस घरी तू जेव्हा

नसतेस घरी तू जेव्हा
जीव तुटका तुटका होतो
जगण्याचे विरती धागे
संसार फाटका होतो

नभ फाटून वीज पडावी
कल्लोळ तसा ओढवतो
ही धरा दिशाहीन होते
अन्‌ चंद्र पोरका होतो

येतात उन्हे दाराशी
हिरमुसून जाती मागे
खिडकीशी थबकुन वारा
तव गंधावाचून जातो

तव मिठीत विरघळणार्‍या
मज स्मरती लाघववेळा
श्वासाविण ह्रुदय अडावे
मी तसाच अगतिक होतो

तू सांग सखे मज काय
मी सांगू या घरदारा ?
समईचा जीव उदास
माझ्यासह मिणमिण मिटतो

ना अजून झालो मोठा
ना स्वतंत्र अजुनी झालो
तुजवाचून उमगत जाते
तुजवाचून जन्मच अडतो !

स्वर- सलील कुलकर्णी
संगीत - संदीप खरे
गीत - संदीप खरे
अल्बम- आयुष्यावर बोलू काही

मी मोर्चा नेला नाही

मी मोर्चा नेला नाही, मी संपही केला नाही
मी निषेध सुद्धा साधा, कधी नोंदवलेला नाही

भवताली संगर चाले, तो विस्फ़ारुन बघताना
कुणी पोटातून चिडताना, कुणी रक्ताळून लढताना
मी दगड होउनी थिजलो, रस्त्याच्या बाजूस जेव्हा
तो मारायाला देखिल, मज कुणी उचलले नाही

नेमस्त झाड मी आहे, मूळ फ़ांद्या जिथल्या तेथे
पावसात हिरवा झालो, थंडीत झाडली पाने
पण पोटातून कुठलीही, खजिन्याची ढोली नाही
कुणी शस्त्र लपवले नाही, कधी गरूड बैसला नाही

धुतलेला सातिव सदरा, तुटलेली एकच गुंडी
टकलावर अजून रुळते, अदृश्य लांबशी शेंडी
मी पंतोजींना भ्यालो, मी देवालाही भ्यालो
मी मनात सुद्धा माझ्या, कधी दंगा केला नाही

मज जन्म फ़ळाचा मिळता, मी केळे झालो असतो
मी असतो जर का भाजी, तर भेंडी झालो असतो
मज चिरता चिरता कोणी, रडले वा हसले नाही
मी कांदा झालो नाही, आंबाही झालो नाही

स्वर- संदीप खरे
संगीत - संदीप खरे
गीत - संदीप खरे
अल्बम- आयुष्यावर बोलू काही

हे भलते अवघड असते...

गाडी सुटली, रुमाल हलले, क्षणात डोळे टचकन् ओले
गाडी सुटली, पडले चेहरे, क्षण साधाया हसरे झाले
गाडी सुटली, हातामधुनी हात कापरा तरी सुटेना
अंतरातली ओली माया तुटूदे म्हटले तरी तुटेना
का रे इतका लळा लावुनी नंतर मग ही गाडी सुटते
डोळ्यांदेखत सरकत जाते आठवणींचा ठिपका होते
गाडी गेली फलाटावरी नि:श्वासांचा कचरा झाला
गाडी गेली डोळ्यामधल्या निर्धाराचा पारा फुटला


हे भलते अवघड असते... हे भलते अवघड असते...
कुणी प्रचंड आवडणारे... ते दूर दूर जाताना...
डोळ्यांच्या देखत आणि नाहीसे लांब होताना...
डोळ्यातील अडवून पाणी... हुंदका रोखुनी कंठी...
तुम्ही केविलवाणे हसता अन् तुम्हास नियती हसते...

तरी असतो पकडायाचा... हातात रुमाल गुलाबी...
वार्‍यावर फडकवताना... पाह्यची चालती गाडी...
ती खिडकीतून बघणारी अन् स्वतः मधे रमलेली...
गजरा माळावा इतुके... ती सहज अलविदा म्हणते...

तुम्ही म्हणता मनास आता, हा तोडायाचा सेतू...
इतक्यात म्हणे ती - माझ्या कधी गावा येशील का तू?
ती सहजच म्हणुनी जाते... मग सहजच हळवी होते...
गजर्‍यातील दोन कळ्या अन् हलकेच ओंजळीत देते...

कळते की गेली वेळ... ना आता सुटणे गाठ...
आपुल्याच मनातील स्वप्ने... घेऊन मिटावी मूठ...
ही मूठ उघडण्यापूर्वी... चल निघुया पाऊल म्हणते...
पण पाऊल निघण्यापूर्वी... गाडीच अचानक निघते...

परतीच्या वाटेवरती गुदमरून जड पायांनी...
ओठावर शीळ दिवाणी... बेफिकीर पण थरथरती...
पण क्षण क्षण वाढत असते... अंतर हे तुमच्यामधले...
मित्रांशी हसतानाही... हे दु:ख चरचरत असते...

हे भलते अवघड असते….

स्वर- संदीप खरे, सलील कुलकर्णी
संगीत - संदीप खरे
गीत - संदीप खरे
अल्बम- आयुष्यावर बोलू काही

आताशा.. असे हे.. मला काय होते

आताशा.. असे हे.. मला काय होते
कुण्या काळचे , पाणी डोळ्यात येते.....
बरा बोलता बोलता , स्तब्ध होतो...
कशी शांतता , शून्य शब्दांत येते.......

कधी दाटू येता , पसारा घनांचा....
कसा सावळा रंग , होतो मनाचा...
असे हालते आत हळूवार काही...
जसा स्पर्श पाण्यावरी चांदण्याचा....

असा ऐकू येतो , क्षणाचा इशारा ...
क्षणी व्यर्थ होतो दिशांचा पसारा...
नभातून ज्या रोज जातो बुडूनी..
नभाशीच त्या मागू जातो किनारा....

न अंदाज कुठले न अवधान काही....
कुठे जायचे , यायचे भान नाही..
जसा गंध निघतो, हवेच्या प्रवासा
न कुठले नकाशे  न अनुमान काही....

कशी ही अवस्था  कुणाला कळावे..
कुणाला पुसावे कुणी उत्तरावे...
किती खोल जातो, तरी तोल जातो...
असा तोल जाता कुणी सावरावे....

स्वर- सलील कुलकर्णी,संदीप खरे
संगीत - संदीप खरे
गीत - संदीप खरे
अल्बम- आयुष्यावर बोलू काही

आयुष्यावर बोलू काही या कवितेमधील सीडी मध्ये नसलेली काही कडवी...

कुणीच नाही बोलायाला त्याच्यासाठी
झुकून खाली म्हणते अंबर बोलू काही...

खर्ज बोलतो मनात ठेवून तार तमाशा
'मध्या'मध्ये ठेवूनिया स्वर बोलू काही...

रखरखीत हा रस्ता प्रवास करण्याचा
शेवट त्याचा मिळेल तोवर बोलू काही...

जग बदलाची कशास करता इतुकी घाई
आधी बदलू स्वतःस नंतर बोलू काही...

गल्ली मध्ये बोलायाचे कारण नाही
आयुष्याच्या हमरस्त्यावर बोलू काही...

तुमच्या संगे आज मलाही म्हणूदे गाणे
मिटवून सारे मधले अंतर बोलू काही...

स्पर्श जरी हे खरे बोलके असती तरीही
करून मौनाचे भाषांतर बोलू काही...

आभाळातून टपटपणारा थेंब टपोरा
मातीचा दरवळ सुटताना बोलू काही...

Saturday, January 16, 2010

आयुष्यावर बोलू काही

जरा चुकीचे...जरा बरोबर...
जरा चुकीचे, जरा बरोबर, बोलू काही...
चला दोस्त हो; आयुष्यावर बोलू काही.....

उगाच वळसे शब्दांचे हे देत रहा तू ...
भिडले नाहीत डोळे तोवर, बोलू काही.....

तूफान पाहून तीरावर, कुजबुजल्या होडया...
पाठ फीरू दे त्याची, नंतर बोलू काही.....

हवे-हवे से दुखः तुला जर, हवेच आहे...
नको-नको से हळवे कातर, बोलू काही.....

"उदया-उदया" ची किती काळजी, बघ रांगेतुन...
"परवा" आहे "उदया"च नंतर, बोलू काही.....

शब्द असू दे हातांमध्ये,काठी म्हणूनी...
वाट आंधळी, प्रवास खडतर, बोलू काही .....

चला दोस्त हो, आयुष्यावर बोलू काही.....

स्वर- संदीप खरे, सलील कुलकर्णी
संगीत - संदीप खरे
गीत - संदीप खरे
अल्बम- आयुष्यावर बोलू काही