घर-१

रात्री घरातल्या चावीने हलकेच उघडेन कुलुप...
मग दिसेल...घर नावाचे बंद कुलुप!

हे कुलुप तेव्हाच उघडते
जेव्हा जेव्हा घडते त्याच्या मनासारखे
जेव्हा जेव्हा वर्तुळांच्या त्रिज्या
हुकुम मानतात परिघांचे...

इथे जुळवायचा नाही शब्द बाराखड्यांच्या बाहेरचा
इथे उतून मातून टाकायचा नाही वसा व्रतस्थ चाकोरयांचा
इथे प्रेम लागते इमानदार...पंख छाटल्या पोपटासारखे
इथे रक्त लागते उदासीन...जन्मजात बहिर्‍यासारखे
इथे मनांना नाही परवानगी काही नवे स्वत:त घेण्याची
इथे विचारांना नकोय शक्यता...माहीत असलेल्यापल्याड काही असण्याची!
इथे मल्हार गायचा पाऊस पडेल तेव्हाच
इथे मारवा गायचा दिवस ढळेल तेव्हाच
इथे अवेळीचे उफराटे हिशोब कळू शकत नाहीत
इथे क्षणांचे सैनिक आज्ञेविना हलू शकत नाहीत

घराला आहे अभिमानाने सांगावेसे गोत्र
घर आहे अगदी घर हवा तसा पवित्र
कर्मठतेची खडूस आळी भाळावरती दिसते
प्रामाणिकतेपेक्षा इथे अदब मोठी असते
असे घर सोयीसाठीच विरोध करत नसते

उघड बोलत नाही, पण मनात कुजकट हसते
'चुक' 'बरोबर'...दोनच शब्दांत बसवायचे मागणे
कडोसरींच्या किल्ल्यांगत टांगून द्यायचे जगणे
अगदीच जेव्हा साखरसुद्धा लागणार नाही गोड
क्षमेपेक्षा घर करेल थोडीशी तडजोड

आता एक तडजोड दिसेल...
जिच्या पांघरूणात जन्म होऊन जाईल गुडूप...!!
रात्री खिशातल्या चावीने हलकेच उघडेन कुलुप...
मग दिसेल...घर नावाचे बंद कुलुप!

-संदीप खरे