वेडी वेळ...

हसायचीस तुझ्या वस्त्रासारखीच फिकी फिकी
माझा रंग होऊन जायचा उगाच गहिरा
शाहण्यासारखेच चालले होते तुझे सारे
वेड्यासारखा बोलू जायचा माझा चेहरा

संवादांचे लावत लावत हजार अर्थ
किती घातला माझ्यापाशी मीच वाद
'नको' म्हणून गेलीस ती ही किती अलगद
जशी काही कवितेला द्यावी दाद !

सहजतेच्या धूसर, तलम पडद्यामागे
जपले नाहीस नाते इतके जपलेस मौन !
शब्दच नव्हे, मौन ही असते हजार अर्थी
आयुष्याच्या वेड्या वेळी कळणार कुठून !!

-संदीप खरे