किती एकटा मी तुझ्यासोबती

पुन्हा कल्पनांची निशा ही निमाली
पुन्हा उन्ह पूर्वेस खोळंबले
पुन्हा कोरडे व्हायचे म्हणोनी
जरा नेत्र हलकेच ओथंबले

मला ठाव होते तुला जायचे ते
क्षणांच्या उरी गोंदुनी या खुणा
तुझ्या उष्ण दु:खाहुनी घोर होता
मनी गारठा हा युगांचा जुना

तुझ्या वेदनांचे जया आत मोती
मनाच्या तळाशी किती शिंपले
किती झाकली मी उरी वादळे ही
तुझे शब्द दु:खात घोंगावले

इथे हीच जागा, अशी हीच वेळा
क्षणांची अशी हीच होती गती
तुझ्यविन आता इथे हिंडताना
किती एकटा मी तुझ्यासोबती

-संदीप खरे