चुकले कुठे…माहित्ये ?...
बिनचूक भिडल्या होत्या
भिवयांच्या तरहा…
बिनचूक भिडले होते डोळ्यांना डोळे…
अन् बिनचूक जाणून घेतली होती
ओठांनी ओठांवर रेलुन ओठांची भाषा…
विश्वासाने आला नाही तो केवळ हातात हात
आईच्या खांद्यावर निशंक रेलणार्या अर्भकासारखा
अन्यथा..
प्रत्येक जन्माच्या तळाशी दडलेल्या…
त्या अतृप्त ज्वाला मुखीच्या धगीने
कदाचित दोंघांच्या हातावरल्या
भिन्न भिन्न नशीब रेषा ही
एकत्रच वितळून
झाल्या असत्या
एकमेकांसारख्या
एकमेकांसाठी…!
चुकले कुठे…माहित्ये ?...
अन् सोन्याच्या हृदयांची नक्की किंमत
माहीत असलेले असंख्य सच्चे देवदूत
चुकचुकले कुठे….माहित्ये ?...
-संदीप खरे
No comments:
Post a Comment