Sunday, February 28, 2010

मी फसलो म्हणूनी

मी फसलो म्हणूनी हसू दे वा चिडवू दे कोणी
ती वेळच होती वेडी अन् नितांत लोभसवाणी

ती उन्हे रेशमी होती, चांदणे धगीचे होते
कवितेच्या शेतामधले ते दिवस सुगीचे होते
संकेतस्थळांचे सूर त्या लालस ओठी होते
ती वेळ पूरीया होती, अन् झाड मारवा होते!

आरोहा बिलगायाचा तो धीट खुळा अवरोह
भरभरून यायचे तेव्हा त्या कृष्णनयनीचे डोह
डोहात तळाशी खोल वर्तमान विरघळलेले
अन् शब्दांच्या गाली पाणी थोडेसे ओघळलेले!

ती हार असो वा जीत, मज कुठले अप्रूप नाही
त्या गंधित गोष्टीमधला क्षण कुठला विद्रूप नाही!
ती लाल केशरी संध्या निघताना अडखळलेली
ती निघून जातानाही, बघ ओंजळ होती ओली!

स्वर- सलील कुलकर्णी,संदीप खरे
संगीत- सलील कुलकर्णी
गीत- संदीप खरे
अल्बम- दमलेल्या बाबाची कहाणी

No comments:

Post a Comment