दूरदेशी गेला बाबा, गेली कामावर आई
नीज दाटली डोळ्यात, परि घरी कुणी नाही
कसा चिमणासा जीव, कसाबसा रमवला
चार भिंतित धावुन दिसभर दमवला
आता पुरे ! झोप सोन्या' कुणी म्हणतच नाही
कशासाठी कोण जाणे देती शाळेमध्ये सुट्टी ?
कोणी बोलायाला नाही, कशी व्हावी कट्टी-बट्टी ?
खेळ ठेवले मांडून, परि खेळगडी नाही
दिसे खिडकीमधुन जग सारे, दिशा दाही
दार उघडुन तरी तिथे धावायचे नाही
फार वाटे जावे परी, मुठीमध्ये बोट नाही
स्वर- सलील कुलकर्णी
संगीत- सलील कुलकर्णी
गीत- संदीप खरे
अल्बम- अग्गोबाई ढग्गोबाई
This poem very well depicts a small boy's pain while parents away from home. Only Marathi can relate such a relationship on paper.
ReplyDeleteBashir Ismail Mukaddam
Kolthare, Dapoli, Ratnagi