Sunday, February 28, 2010

दमलेल्या बाबाची कहाणी

कोमेजून निजलेली एक परी राणी
उतरले तोंड,डोळा सुकलेले पाणी
रोजचेच आहे सारे काही आज नाही
माफी कशी मागू पोरी मला तोंड नाही
झोपेतच घेतो तुला आज मी कुशीत
निजेतच तरी पण येशील खुशीत
सांगायाचे आहे माझ्या सानुल्या फुला
दमलेल्या बाबाची या कहाणी तुला....
ना ना ना ना ना.. ना ना ना ना ना....

आटपाट नगरात गर्दी होती भारी
घामाघूम राजा तरी लोकलची वारी
रोज सकाळीच राजा निघताना बोले
गोष्ट सांगायाचे काल राहूनिया गेले
जमलेच नाही काल येणे मला जरी
आज परि येणार मी वेळेतच घरी
स्वप्नातल्या गावामध्ये मारू बघ फेरी
खर्‍याखुर्‍या परीसाठी गोष्टीतली परी
बांधीन मी थकलेल्या हातांचा झुला
दमलेल्या बाबाची या कहाणी तुला....
ना ना ना ना ना.. ना ना ना ना ना....

ऑफिसात उशीरा मी असतो बसून
भंडावले डोके गेले कामात बुडून
तास-तास जातो खाल मानेने निघून
एक-एक दिवा जातो हळूच विझून
अशा वेळी काय सांगू काय-काय वाटे
आठवासोबत पाणी डोळ्यांतून दाटे
वाटते की उठूनिया तुझ्या पास यावे
तुझ्यासाठी मी पुन्हा लहानगे व्हावे
उगाचच रूसावे नि भांडावे तुझ्याशी
चिमुकले खेळ काही मांडावे तुझ्याशी

उधळत खिदळत बोलशील काही
बघताना भान मला उरणार नाही
हसूनिया उगाचच ओरडेल काही
दुरूनच आपल्याला बघणारी आई
तरीसुद्धा दोघेजण दंगा मांडू असा
क्षणा-क्षणावर ठेवू खोडकर ठसा
सांगायाची आहे माझ्या सानुल्या फुला
दमलेल्या बाबाची या कहाणी तुला....
ना ना ना ना ना.. ना ना ना ना ना....

दमल्या पायाने जेव्हा येईल जांभई
मऊ-मऊ दूध भात भरवेल आई
गोष्ट ऐकायला मग येशील ना अशी
सावरीच्या उशीहून मऊ माझी कुशी

कुशी माझी सांगताहे ऐक बाळा काही
सदोदित जरी का मी तुझ्या पास नाही
जेवू,खाऊ,न्हाऊ,माखू घालतो ना तुला
आईपरी वेणी-फणी करतो ना तुला
तुझ्यासाठी आईपरी बाबासुद्धा खुळा
तोही कधी गुपचूप रडतो रे बाळा
सांगायाची आहे माझ्या सानुल्या फुला
दमलेल्या बाबाची या कहाणी तुला....
ना ना ना ना ना.. ना ना ना ना ना....

बोळक्यामध्ये लुकलुकलेला तुझा पहिला दात
आणि पहिल्यांदाच घेतलास जेव्हा तोंडी मऊ भात
आई म्हणण्याआधीसुद्धा म्हणली होतीस बाबा
रांगत रांगत घेतलास जेव्हा घराचा तू ताबा
लुटू-लुटू उभं रहात टाकलंस पाऊल पहिलं
दूरचं पहात राहिलो फक्‍त,जवळ पहायचंच राहिलं

असा गेलो आहे बाळा पुरा अडकून
हल्ली तुला झोपेतच पहातो दुरून
असा कसा बाबा देव लेकराला देतो
लवकर जातो आणि उशीरानं येतो
एका घरा राहुनिया मनामध्ये घोर,
तुला तुझा बाबा नाही मला माझी पोर
बालपण गेले तुझे-तुझे निसटून
उरे काय तुझ्या-माझ्या ओंजळीमधून
जरी येते ओठी तुझ्या माझ्यासाठी हसे
नजरेत तुझ्या काही अनोळखी दिसे
तुझ्या जगातून बाबा हरवेल का गं?
मोठेपणी बाबा तुला आठवेल का गं?
सासुराला जाता-जाता उंबरठ्यामध्ये
बाबासाठी येईल का पाणी डोळ्यामध्ये
ना ना ना ना ना.. ना ना ना ना ना....

स्वर- सलील कुलकर्णी,संदीप खरे
संगीत- सलील कुलकर्णी
गीत- संदीप खरे
अल्बम- दमलेल्या बाबाची कहाणी

6 comments:

  1. दादा मी १८ मार्च ला एक गोंडस परी चा बाबा झालो पण माझ्या बायकोच्या वडिलांनी माझ्या बायकोला माझ्या विरुद्ध भड़काउन आमचा घटस्पोट घडउन आणला कारण ठरलं तिच्या बाबाना मुलीच्या संसारा पेक्षा मुलीचा पगार महत्वाचा वाटला , आता मला माझ्या परीला भेटायची देखिल बंदी आहे रे , मी काय गाऊ , तुझ्या गाण्यातल्या बाबा पेक्षा ही मी कमनशिबी ठरलोय रे .

    मला काही सल्ला नकोय , फ़क्त मनात साचलेल्या आश्रुन्ना वाट हवी होती म्हणून तुझ्या ब्लॉग चा आधार घेतोय.....

    ReplyDelete
    Replies
    1. मग त्यांनी मुलीचं लग्नच का केलं अस होत तर?

      Delete
  2. तुमच्या बाबत जे घडले ते फार वाईट आहे
    परंतु हा ब्लॉग संदीप खरेंचा आहे असा समज करू नये
    इथे फक्त त्यांच्या कविता पोस्ट केल्या आहेत.

    ReplyDelete
  3. ही संदिप खरेंची कविता
    प्रत्येक परीच्या बाबाच्या
    काळजाला शीवून,
    डोळ्यांतून अश्रु आणनारी
    आहे.
    पण या कवितेमुळे
    कोणताही बाबा
    आपल्या परीचे
    बालपण निसटून
    जावू देणार नाही.
    प्रत्येक परीच्या
    बाबाच्या वतीने
    मी राजेंद्र भारती
    संदिप खरेंचे आभार
    मानतो,

    ReplyDelete
  4. ही कविता वाचली की माज्या डोळ्यात पाणी येतं आणि बाबांची आठवण येते 😖😖😖

    ReplyDelete
  5. फक्त बाबा असताना चे दिवस डोळ्यासमोर उभा राहतात😢

    ReplyDelete